Malarstwo francuskie od gotyku do renesansu

Wystawa francuskiego malarstwa sredniowiecznego stala sie w Paryzu w 1904 roku prawdziwa rewelacja. Organizator ekspozycji, Henry Bouchot, po raz pierwszy zgromadzil ledwie dotychczas znane dziela malarzy francuskich tego okresu i chociaz niektore z jego atrybucji z czasem mialy okazac sie bledne, ujawnil niezaprzeczalny talent w rozpoznawaniu daw-nych mistrzow. Co wiecej, wspomniana wystawa wzbudzila zaintereso-wanie historykow sztuki okresem do tej pory zaniedbywanym i na dlugo wytyczyla kierunek badan poswieconych Sredniowiecznej sztuce francuskiej. To «odkrycie», a takze o kilka dziesiatkow lat pozniejszy pokaz na paryskiej Wystawie Swiatowej 1937, zachwialy nieco utwierdzona w literaturze hegemonia sztuki wloskiej, holenderskiej i niemieckiej. Wydobycie takich malarzy, jak Jean Fouquet, Mistrz z Moulins i Enguerrand Quarton (Charonton) domniemany autor Piety awinionskiej skupilo u-wage na artystach wyjatkowym znaczeniu, godnych stance obok wspolczesnych sobie Wlochow i Niderlandczykow.